Ik ben mijn hele leven al een dromer en dagdroom dus graag. Dagdromen kan heel nuttig zijn. Je gedachten zo nu en dan de vrije loop laten gaan… ‘prima’ en dan aan de slag met wat je voor je zelf allemaal hebt bedacht… Zo heeft dat dagdromen nut en wordt het alleen maar leuker.

Dagdromen kan natuurlijk ook gewoon als je bezig bent. Bij mij werkt wandelen in de buitenlucht heel goed, vogeltjes op de achtergrond druk kwetterent. Mijn gedachten kunnen dan echt alle kanten opschieten, soms krijg ik een ‘geniale’ ingeving… maar onthoud ik die dan? Ik kan het herhaalderlijk blijven herhalen in mijn hoofd, maar dat belemmert de nodige ontspanning en het spontaan onstaan van nieuwe ideeën. Meestal heb ik mijn mobiel wel in mijn broekzak of iets dergelijks, ik zou de dictafoon aan kunnen zetten en in inspreken, (voor mij is dat wel een beetje een dingetje… ik ga hier dus op oefenen). Bij iedere wandeling ga ik minimaal één idee inspreken, ‘oefening baart kunst’ nietwaar! (Ik heb al een mapje aangemaakt waar ik ze allemaal kan verzamelen).

Dat dagdromen en het verder uitdenken geeft mij energie… dus wanneer ik (weer) thuis ben, kan ik op mijn gemak verder dromen en uitdenken met potlood en papier. Dan vallen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plaats ‘heerlijk’. Dat geeft mij echt een positieve vibe.

Ondanks dat stagneert het soms, hoe komt dat toch? Is het omdat mijn hoofd overloopt van de ideeën en ik door de bomen het bos niet meer zie? Of het is gewoon te veel en ik kan niet meer kiezen? Het ‘verhaal’ moet praktisch verlopen… maar is dat eigenlijk wel zo belangrijk? *Of is het mijn innerlijke criticus?

Het helpt voor mij om het werk even weg te leggen, wat later (of een paar dagen) pak ik mijn aantekeningen en schetsjes er weer bij en borduur ik er weer vrolijk op verder. Alleen moet ik (in mijn geval) daar niet te lang mee wachten, want dan blijf ik het voor mij uitschuiven en komt er van uitstel afstel.

Voor mij werkt het dus het beste dat ik actief blijft, al hoeft dat niet steeds met hetzelfde onderwerp te zijn. Ik ben mijzelf dus gaan aanleren iedere dag iets te creëren, (tekenen) soms heeft het met het zelfde onderwerp te maken, soms leeft het zijn eigen leven (wie weet is dat het zaadje tot iets geweldig nieuw)

Wanneer ik vooraf bepaalde dagen/dagdelen blok, met muziekje aan telefoon op stil. Mijzelf heerlijk onderdompelen in mijn eigen creatievebubbel geen enkele afleiding (mijn katten dus niet in de buurt), geen stoorzenders. Lekker aanklodderen of ik mij op dat moment dan ook echt alleen maar focus op mijn ‘eindopdracht’, of dat ik mij die weg nog op-doodled, schets of experimenteer, dat maakt weer zin. Het hoeft niet allemaal perfect (zeg ik luid tegen mijzelf en mijn *innerlijke criticus).  Ik benoem mijn illustraties soms ook ‘generale’… (mocht ik in mijn ogen iets verkeerds doen), dat haalt de druk van het presteren af. Als het achteraf dan toch een eindproduct blijkt te zijn is dat alleen maar mooi meegenomen. Het belangrijkste is om er lol in te houden, niet te veel druk op jezelf leggen en gewoon doen.

Dus eigenlijk vertel ik dit verhaal aan mijzelf… ‘kom op Ilse je kan het houd vol houd vast, doe en geniet in overvloed, trek die lefsokken aan en wees niet te streng voor jezelf!’

* op mijn innerlijke criticus kom ik later nog uitgebreid op terug.